Gökten yetenek yağsa ben ağzımı açsam suyunu içsem, kovalara doldurup
eve götürsem 3 öğün tüm vücuduma sürsem gene de işe yarayacağını sanmıyorum. Bugünlerde
çok eleştiriyorum kendimi, eleştirdikçe aslında çok vasıfsız bir insan olduğumu
görüyorum. Dalga geçtiğimi veya depresyonda olup kendime haksızlık yaptığımı
düşünmeyin sakın. Gayet iyiyim sadece gerçekleri görebilecek kadar gözüm
açıldı.
Yaş dayanmış 34’e. Bu saatten sonra ne yapsam fayda eder mi
bilmiyorum ama kendimi yargıladıkça belki düzelirim diye düşünüyorum. Ben yay
burcuyum yaaaaaa, çatlak olmam lazım değilim. Çok gezenti olmam lazım değilim,
çılgın değilin. Sadece denediğim ve sonunu getiremediğim bir sürü aktivitem
oldu bugüne kadar. Tenis, piyano, salsa, tango, dalış, kayak vs. Hiç biri yok
şu anda hayatımda, çünkü ben hiçbirini tam anlamıyla beceremedim. Beceremeyince
de bıraktım ucunu.
Bir de korkağım ben, her şeyden korkar mı insan ya. Araba
kullanmaktan bile korkuyorum, bu kadar basiretsizim ben işte.
İş hayatı desen normal standartlarda biriyim işte.
Bildiğiniz memur tiplemesi, salla başını al maaşını. Şu zamana kadar geçirdiğim
13 seneme bakıyorum taş taş üstüne koymamışım. Ne kendimi geliştirmek için bir
adım ne de kariyer. Seneler evvel yanımızda staja giren dünkü çocuk şu anda
çalıştığım yerde bölüm başkanı ve ben hala aynı işi yapıyorum. Bir arpa boyu
yol ilerleyememişim.
Zevk desen o da yok, ev döşe desen ev çıfıl çarsısına döner.
Her telden çalar bir yerler. Of aman offff.
Evlendim, ev işi desen sıfır, yemek desen o da yok. Varsa
yoksa oturayım ayaklarımı uzatayım hoop gelsin cipsler çikolatalar. Yalnız
yaşasam beni çöp bir evde ölü bulabilirler sanırım. Cipsle boğulan kadını
haribolarla toprağa verdiler diye de gazeteye ilan verirler yemin ederim.
Ya peki bu yeteneksizliğin kaynağı nerden? Sanırım çabuk
sıkılmaktan, konsantre olamamaktan, yan gel yat, lop lop yiyip p.opo büyütmeyi sevmekten ve çocuklukta
yönlendirilmemekten kaynaklanıyor sanırım. El işçiliği anneden kıza geçiyorsa
ben niye örgü örüp tığ işleyemiyorum?
Anne oldum ben, kendi yapamadıklarımı çocuğum yapsın
istiyorum, o da benim gibi boş büyümesin istiyorum. Uğraştığı becerdiği şeyleri
olsun, 10 parmağında 20 hatta 30 marifet olsun istiyorum. Genetik kodlama mıdır
bu yeteneksizlik? Söverim gelmişime geçmişime ayyyyyyy….Eğer öyleyse babasına
çeksin diye dua edicem. En azından kafası onun kadar çalışsın ne diyeyim…
İşin ilginç tarafı bu yazıyı yazarken çevreme baktım şöyle
bir, yetenekli de pek yok be. Kendimi de çok kötü hissetmem gereken bir durum
yok ama diğer insanlar neden rahatsız hissetmiyorlar kendilerini. Hangimiz boş
zamanlarımızı yararlı işler için harcıyoruz? Kaçımızın bir hobisi var? Birkaç kişiyi
geçmez ki zaten ben o insanları kıskanıyorum. Mesela Laçin Tenel. Çok
kıskanıyorum kendisini. Kızı gördükçe
içim açılıyor, sonra birden hasetliğim devreye giriyor. Şaka bir yana tü tü
tühhh maşallah diyelim nazar değmesin kızcağıza. Ben öyle yetenekli, zamanını
çok iyi kullanan biri olmak istiyorum ama yok işte. Haydi dikiş dikeyim desem
elimde kalmış goblenleri bitireyim önce değil mi? Heyyyy nerde??? Off ya çok
kızıyorum kendime çok.
Beloş büyüyene kadar yetenekleşmem lazım. Nerede satılır bu? Markafoni de kampanyası var mıdır?