3 Haziran 2012 Pazar

Hamileliğim

Uzun bir aradan sonra herkese merhaba. Zorlu ama kolay. Zevkli ama bir o kadar da sıkıcı 9 ay 6 günlük yolculuğumuzu tamamladık. Gebelik şekerim son aylarda çok yükseldi. İnsülin kullanmaya başladım. İğneden korkan ben her gece insülin iğnesi yaptım kendime. İlk günler çok zordu, iğneyi yapıponadan sonra bir aktivitede bulunamasak, istediğimi yiyemeyek, sabah şekerim çok düşmesin diye sabah erken kalkıp kahvaltı yapmak durumunda kalmak, yürüyüşe çıkarken yanımda acil durumlar için vişne suyu ve kesme şeker taşımak gerçekten benim için zordu. Hamileliğimin ilk 6 ayında 16 kilo almak, geri kalan 3 ayında ise 500 gr almak benim büyük başarımdı. Hele son zamanarda çıkan bebeğin göbek çevresi 6 hafta geriden geliyor sorunu doktoru rahatsız etmese de beni çok etti. Cevreme pek yansıtmasam da geceleri uykularım kaçtı. Neyse ki sonunda 23 Nisan sabahında bebeğimle sağ salim buluştuk. Ama asıl yolculuk ondan sonra başlıyormuş farkında değilmişim :) 22 Nisan akşamı o kadar heyecana rağmen iyi uyuyabildim. Bibi uyuyamadı. Sabahlamış. Sabahın 6'sında beni kaldırdığında heyecan tavandaydı bendi ama. Çantamızı aldık ve evden son kez 2 kişi olarak çıktık. Annemi evden aldık ve doğru hastaneye. Sanki tatile gelmişiz gibi elimizde Çek Çek bavulumuzla odamıza yerleştik. Ben lay lay lom televizyonu açtım yattım yatağa. Hemşireler gelip gidiyor, anestezi için sorular soruluyor, bir yandan kalp atışları dinleniyor. Arkadaşlarımız ve ailemiz yavaş yavaş odayı dolduruyor, süslemeler, hazırlıklar yapılıyor. En sonunda vakit geldi ve çattı. Beni giydirdiler ve ameliyathaneye doğru yola çıkıldı. Bana kim söylediyse aklımda kalmış "gülerek gir doğuma ki gülerek çıkasın" lafı. Gülerek bibiyle elele girdim ameliyata. Belirli bir yerdensonra ayrıdık tabi. Genel anestezi ile doğumu tercih ettiğim için. Zaten sanırım son sezeryan olanlardan olacağım ben :)